Marieke en Fay (6 jaar)
Marieke: “De overstap naar De Wingerd is het beste wat ons is overkomen. Toen ik hier voor het eerst binnenkwam, voelde ik meteen een rust. Het voelt hier fijn. En iedereen is hier gelijk. Ik merkte niet eens wie de directeur was, zo normaal en benaderbaar is hij.”
Fay vindt het vooral fijn dat het hier rustiger is dan op haar vorige school. “Er zitten niet zoveel kinderen in de klas,” zegt ze. Negen, bijna tien. “Dat is fijn. Niet zo druk.” In de klas heeft ze een ‘rustvis’. “Die moet je goed vasthouden en dan ademhalen. Daar word je lekker rustig van.”
“De taxi komt om half acht. Ze gaat met een glimlach de deur uit, en komt met een glimlach weer thuis,” vertelt Marieke. Dat taxibusje, dat was wel even wennen. Loslaten ook. “Maar je weet dat ze enorm warm ontvangen wordt. Alle leerkrachten staan buiten.”
Fay vertelt wat ze leuk vindt: “Gym, tekenen, buitenspelen… en koken met juf Nancy. We hebben groentesoep gemaakt. En tomatensoep.” Marieke: “Ze leren hier ook mooie dingen: rustig worden, aardig praten tegen elkaar, vervelend gedrag leren negeren.”
“Ik voel dat ik me hier niet hoef te verontschuldigen voor wie en hoe Fay is - en dat is wel eens anders geweest. Fay is hier niet tot last. Hier is ze gewoon Fay. En ze is zó welkom.” Ook de zorg voelt dichtbij. “Er is een interne psycholoog die meekijkt. Als ik iets wil vragen, stuur ik gewoon een berichtje. Je hoeft niet langs vijf loketten.”
Ze weet dat ouders soms schrikken als hun kind naar het speciaal basisonderwijs moet. “Ik was zelf ook zenuwachtig in het begin. Maar echt: wees gerust. Het is geen stempel of stap terug, maar een plek waar je kind zichzelf mag zijn, op adem kan komen en weer verder kan.”
